Regie in de zorg (ook al heb je een machteloos gevoel)

De afgelopen weken was ik, meestal bruisend van de ideeën en energie, even knock out. Mijn mensbeeld (én wensbeeld) was in de war door de oorlog in Oekraïne. Ik ben als persoon hulpvaardig ingesteld. De nood te zien bij zo ont-zet-tend veel mensen maakte dat alles waar ik me op dit moment druk over maak in mijn eigen leven, relatief. Erg relatief… En hoe pak je vanuit dat machteloze gevoel weer de draad op?

Er kwam een prachtig bericht op LinkedIn voorbij, waarbij de schrijfster het verschil aangaf tussen medelijden en medeleven. Dit zette mijn hart weer open. Medelijden met iemand hebben is niet zo effectief. Meeleven met iemand is iemands lijden voelen, zonder dat het van jou is. En dan blijft er energie over om te helpen. Door daar waar je wel invloed op hebt je aandacht op te richten…

Je aandacht richten op waar je invloed hebt…

Vanuit dit besef ging de energie voor mijn werk weer wat stromen. Hier sluit ons boek Verpleegkundig Leiderschap Werkt! op aan. Omdat je op je werk ook in situaties terecht komt, waarin je voelt dat iets voor een klant belangrijk is of voor jezelf. Maar dat de oplossing soms te groot voelt. Soms onbereikbaar. Je weet even niet waar je moet beginnen om regie te pakken.